Presentaties in kerken en kloosters, veel symboliek en spirituele objecten - De Salone del Mobile was dit jaar letterlijk een hoogmis voor design. Amen, zegt Craftscurator.
Voor Stylink selecteerde Craftscurator drie highlights.
Marni slaagde erin het kind in ons los te maken: ze presenteerden hun producten in een massa gekleurd zand. Het is goed te zien dat zij hun samenwerking met vrouwelijke producenten in Colombia voortzetten. De felgekleurde onderdelen van hun meubels worden met de hand gevlochten. De presentatie had de naam Playland, en speelse elementen werden aan de meubelstukken toegevoegd.
Sebastian Herkner (die een van de meest productieve designers van dit moment moet zijn – kijk eens naar die lange lijst merken waar hij recentelijk voor heeft gewerkt) werkte ook samen met ambachtsmensen in Colombia. Voor het merk Ames maakte hij een prachtige collectie van textiel, keramiek en meubels.
Zijn handschrift is ook te zien in de collecties die hij ontwerpt voor Moroso. Dit Italiaanse merk bracht in 2009 (!) de M'Afrique collectie, met ontwerpen van Tord Boontje, Stephen Burke én Afrikaanse makers en ontwerpers zoals Bibi Seck en Ayse Birsel. Die presentatie maakte 8 jaar geleden diepe indruk op mij. Moroso was hun tijd ver vooruit, die vibraties die daar ontstonden maken nu grote golven in de designwereld. De Afrikaanse esthetiek en zienswijze, zowel traditioneel als modern, zijn eindelijk terrein aan het veroveren.
Designers moeten massaal goddelijke inspiratie gehad hebben, want veel van de presentaties in Milaan toonden betekenisvolle, symbolische en abstracte objecten. IN Residence vroeg 46 designers een talisman – een object wat geluk brengt - te ontwikkelen. Een van onze favorieten was die van Sabine Marcelis, een jonge ontwerper van lichtobjecten. Ze stond zelf ook aardig in de spotlights: haar werk werd getoond op 9 lokaties.
Overigens was er bijzonder weinig politiek geëngageerd werk; wellicht moeten die stille, sobere producten tegenwicht bieden aan het agressieve en platvloerse geroeptoeter van politici (zoals jeweetwel met zijn gouden gordijnen). In dat kader was het goed te zien dat Wallpaper 'handmade' heilig verklaarde, en wegbleef bij het hoge bling-bling gehalte van de producten van afgelopen jaren. Tom Dixon ontwikkelde een doodskist van papier, Tino Seubert een doopvont, en Bloc Studios een set van olie en wierookbranders.
Ook Formafantasma had het licht gezien. Zij toonden een prachtige serie lichtobjecten. Ik vond deze designers al briljant vanwege hun materiaal research projecten, maar deze ontwerpen waren niet alleen heel experimenteel en origineel, maar wonderlijk genoeg ook commercieel. Halleluja.
Over materiaal research gesproken: het collectief Envisions maakte ook grote indruk. Niet alleen brachten zij een fantastische – zeg maar hartstikke hippe – presentatie van hun werk in de zaal van een Milanees paleis, ook het onderzoek naar de technische mogelijkheden van MDF van Finsa was heel vernuftig uitgevoerd.
Ook in sustainable design werden er grote sprongen gemaakt. Het nieuwe Deense merk Really maakt geperst handboard van gerecycled textiel. Visie, durf en verstand van design samengebald in éen product. Het ontwikkelen van dit materiaal duurde 4 jaar, en inmiddels heeft textielmerk Kvadrat een aandeel genomen in het bedrijf. Aan Max Lamb en Christien Meidertsma de eer om de eerste serie producten te ontwerpen. Lamb toonde een serie pachtige bankjes in Milaan.
Maar los van innovatief gebruik van materiaal, was er ook veel aandacht voor de natuurlijke en rauwe variant. Veel textiel in Milaan, waaronder veel handgemaakte tapijten. Weg met die muffe sheepskin zou ik zeggen, haal de pom pom rug van Lio de Bruin maar naar binnen, of een van de andere kleden van Karpeta. Faye Toogood maakte een serie kleden voor cc-tapis waar met grove steken en dikke koorden op was geborduurd. Haar handschrift blijft ook grote indruk op mij maken.
